In Oostenrijk en Zwitserland zijn rond de eeuwwisseling diverse spoorbanen aangelegd ter wille van het vervoer van toeristen. Enkele voorbeelden daarvan zijn de "Jungfraubahn" en de "BrienzerRothornbahn" in Zwitserland en in Oostenrijk de "Schafbergbahn" en de "Achenseebahn". De Schafbergbahn geldt als uitgangspunt voor de  modulebaan. Deze keuze werd min of meer bepaald door het mooie model dat de firma Gerard (Momenteel Halling) levert van de tandradloc van deze baan.

Ontwerp van de installatie

Ik heb geprobeerd om markante delen van de Schafbergbahn te vertalen naar de modelbaan. Maar dit gaat niet zonder compromissen, vooral niet bij een tandradbaan. Nog lengte, nog snelheid kunnen exact worden omgezet in model. De spoorlijn slingert zich over een lengte van zes meter, 70 cm omhoog. HDe ronde vorm van de baan heeft de volgende voordelen:

— Men kan niet de hele baan overzien, maar moet erom heen lopen lopen.

— Er is altijd maar één deel van het landschap in het gezichtsveld, zodat de kijker zich concentreert op alle details.

— Als je de trein met je ogen wilt volgen, moet je meelopen, wat de indruk wekt van een lange afstand.

— Alle delen van het landschap kunnen vanuit verschillende hoeken worden bekeken en natuurlijk worden gefotografeerd.